Niemiecki

W końcu musiało do tego dojść. Był angielski a teraz czas na niemiecki. Forma i treść będą bardzo różne, bo i stosunek do tych języków jest dla mnie bardzo różny. Ale do rzeczy.

Z powodu mojego położenia geograficznego od podstawówki byłem zmuszony uczyć się niemieckiego. Dokładnie od 3 klasy. Na początku uczyliśmy się zdań o sobie, zwierzątek, liczb, kolorów i tego wszystkie aby zachęcić do nauki i nie przemęczać młodych głów. Od 4 klasy zaczęło się trochę na poważnie, bo jak wiadomo od 4 klasy zaczyna się prawdziwa edukacja, jakby nie patrzeć. Nauczycielkę mieliśmy fajną i nie wymagała nie wiem czego. Jeszcze wtedy nie miałem wyrobionej opinii na temat tego języka. W 5 klasie przyszła. Ona. Takiej masakrycznej nauczycielki świat na oczy nie widział. Była zakręcona jak rosyjski termos, nie pamiętała co mówiła, każdemu i wszędzie stawiała uwagi, cały rok chodziła w tych samych ciuchach w kolory flagi niemieckiej... Wystarczy. Myślę, że więcej nie trzeba.

W 6 klasie na szczęście wróciła moja stara nauczycielka. W porównaniu z poprzednik rokiem, to był raj. Moje zdanie na temat niemieckiego równoważyło się. Nie podobał mi się, ale był to jeden język jaki się uczyłem, więc jako uwielbiający języki szala się wyrównywała.

Dopóki nie zacząłem uczyć się angielskiego w gimnazjum. Mój stosunek do niemieckiego diametralnie się zmienił. Z neutralnego zszedłem na nie lubię. Potem poznałem nauczycielkę. Kolejne stopnie w dół. Ciągle coś jej się nie podoba, uważa niemiecki za Boga, wrzeszczy, że debile jesteśmy i wysyła nas do szkoły specjalnej. U dyrektora była wiele razy, ale jak wiadomo od dawna, swój swojego broni. W tym roku szkolnym wyzywała chorą na głowę dziewczynę od nierozgarniętych, nienormalnych, przy całej klasie ją poniżała, aż tamta się popłakała. U mnie na lekcji był przypadek, że czytała na głos pamiętnik jednej z uczennic. I nikt mi nie powie, że to zawsze uczeń jest winny i można wygrać z nauczycielem, bo na nią to skarg było niemiłosiernie dużo.  To co powiem będzie brzmiało jak głupi żart, ale to prawda. Ona jest moją sąsiadką... Jak wiadomo przełożyło się to na mój stosunek do niemieckiego i w tej chwili nienawidzę tego języka! Francuski w liceum będzie moją tratwą ratunkową w zimnym oceanie. Cóż mam więcej dodać? Dużo osób sądzi, że mój stosunek do niemieckiego ukształtował się przez II wojnę światową, nienawiść do Niemców i takich różnych. Powiem tylko, że hiszpańskiego też nie lubię. I to za grzechy ich przodków? Haha! Po prostu nie lubię jego brzmienia, umlautów i niestety nauczycieli. Wiem jednak, że nawet gdybym miał normalną nauczycielkę to i tak nie lubiłbym tego języka. Nie lubię języków germańskich (angielski to wyjątek, ale on ma wpływy romańskie). Lubię języki romańskie i już. Taki jestem a to wszystko co przeżyłem z tym językiem niestety utwierdziło mnie w przekonaniu, że niemiecki to nie moja bajka. I na następny rok porzucę... 7 lat nauki niemieckiego nie umiejąc praktycznie nic.