Co ja robię?!

Eh, czuję się jakbym obudził się z ręką w nocniku. Ja nic nie robię. Nie wiem już nic. Nie ogarniam kiedyś dzień się kończy a kiedy zaczyna. Nie wiem co robię. Nie wiem nawet co wam napisać... Od czego zacząć? Sam tego nie rozumiem...

Miałem swoje kratki. Zaznaczałem jak coś zrobiłem i było fajnie. Chociaż nie wiem czy było... Czy ja się uczyłem czy to był tylko czas bez komputera? Siadałem i nie mogłem się skupić, bo mój brat oczywiście musi oglądać cały dzień Comedy Central. Nawet nie wiecie jak mnie teraz denerwują te ich żarty... Mamy się przeprowadzić, ale teraz jakoś tego nie widzę. Nawet nie wiecie jakie to demotywujące gdy wy przychodzicie ze szkoły bez sił a ktoś siedzi sobie i ogląda telewizor z wielką radością jakby nie wiem co to było... Jecie obiad i idziecie do pokoju. Pakuję się na następny dzień i co? Jeśli mam dosyć siły to zrobię lekcje a jak nie to siadam pobuszować w internecie. Przejrzałem wszystko i rozglądam się... Mój brat ogląda telewizor. Wracam do buszowania, bo i tak nie skupię się na tyle aby się czegoś nauczyć. Mija godzina lub dwie... Komputer już mnie nudzi. Jest około 16:00. Trzeba wreszcie się chyba czegoś nauczyć. Wyciągam moje kratki i patrzę co mam zrobić. Nauka? Francuski? Angielski? Biorę i przelatuję słówka z francuskiego... o fajnie, odhaczam. Eee, pisałem z tym anglikiem... o, odhaczam. Jeszcze nauka. W tle głupie żarty z telewizora. Wyciągam książkę. Patrzę w stronę ekranu. Otwieram książkę i próbuję czytać... "Jak wygląda Gęś ? Gęś wygląda oczami." - nooo, ale śmieszne... Patrzę się w ten ekran i myślę kto to wymyśla? Męczę się godzinę nad tą książką, albo ją odkładam a to robię częściej... I co mam robić? Wchodzę na komputer. Siedzę i siedzę, bo jak patrzę wokoło to widzę, że i tak się nie nauczę. Już wieczór... spokój. Szkoda tylko, że ciemno... ale poświatę telewizora widać oczywiście. Jestem sam i mam spokój. Uczę się trochę a potem czytam książkę. Znowu telewizor, więc co mam robić? wchodzę sprawdzić Facebooka. Zapalam światło... pouczę się... "3 osoby zginęły w wypadku pod Gdańskiem"... Patrzę się w te litery i ciągle słyszę nowe informacje. To nie ma sensu. Kładę się spać słysząc wokoło głupie chichoty...

Nie cierpię, gdy ktoś zwala na kogoś swoje niepowodzenia, ale musiałem to napisać. Nie ma co ukrywać, że męczę się i całe moje myśli zajmuje to, że nie mam jak się uczyć. Koledzy się śmieją, żeby uczył się w kuchni czy w łazience... Chyba dla mnie nie będzie to żartem. Cieszcie się ci, którzy macie swój kąt. :)